من آدم رفتن نبودم، شرایط مجبورم کرد

وقتی می گوید بالاخره پس از چندین ماه انتظار و مدت ها دوندگی ویزایش رسیده است، ذوق چندانی در صدایش شنیده و در نگاهش دیده نمی شود.

- ایسنا/خراسان رضوی وقتی می گوید بالاخره پس از چندین ماه انتظار و مدت ها دوندگی ویزایش رسیده است، ذوق چندانی در صدایش شنیده و در نگاهش دیده نمی شود.

خوشحالم که دارم میرم، کلی براش زحمت کشیدم و از هفت خوان پذیرش دانشگاه و مصاحبه سفارت و .

گذشتم، اما حقیقتا وقتی به چشم های مادرم نگاه می کنم، با دوستام گپ می زنم و خاطرات حضورم در میدون آزادی، حافظیه و .

رو مرور می کنم، خیلی دلم می گیره واسه خاطراتی که همه زندگی مو تشکیل میدن و دیگه معلوم نیست کی دوباره تکرار شن.

این ها صحبت های صدرا، جوان 26 ساله ای است که به تازگی توانسته از یکی از دانشگاه های اتریش پذیرش بگیرد و ویزایش هم اخیرا رسیده است.

او که دانش آموخته مهندسی برق از دانشگاه های فردوسی و امیرکبیر است، مثل بسیاری دیگر از جوانان از وضعیت کشور گلایه دارد و می گوید من آدم رفتن نبودم، شرایط مجبورم کرد.

وقتی از او می پرسم چرا با وجود همه سختی های مهاجرت، تصمیم به انجام این کار دارد، می گوید: به خاطر مشکلاتی که هممون داریم می بینیم.

یکی از رفیقام خیلی وقته داره پولاشو جمع می کنه بتونه یه ماشین در حد یه پراید دست دوم بخره، دیگه فقط چند تومن تا خریدش پول �