نگاره های عباسی...

میان دو گذر سعدی و پشت مطبخ که ما را از مجسمه علی اکبر خان اصفهانی به میدان نقش جهان متصل می کنند، حجره ای کوچک اما چشم نواز، جلوه نمایی می کند، - نامش ارمغان است.

ارمغان صنایع دستی ناصر عباسی، نگارگر کهنه کار سپاهان که دستانش هنوزهم قدرت ساخت و پرداخت را به رخ می کشند.

از چهارباغ عباسی و دروازه دولت خانه صفوی، پیاده راه را طی می کنم.

آن سوتر از چهل ستون و رکیب خانه، مجسمه علی اکبر اصفهانی ایستاده است که نگاهش هادیِ هر عابری است به میدان جهانی نقش جهان.

از اینجا گنبد مسجد جامع عباسی نیز پیداست که هنوز محصور است و رنجور.

با گامی چند به گذر سعدی و بعدازآن به گذر پشت مطبخ می رسیم که این هردو نیز گذرگاه پیاده ی عابران اند.

اما در میانه این دو راه هادیِ رهگذران که هنرخیز است و هنرپرور، حجره های مختلفی دیده می شود که هنرمندانش عاشقانه در سپاهانی که از گذشته کمتر نشانه دارد، هنوزهم می سازند و می پردازند، ناصر عباسی یکی از همان آدم های متعهد و اخلاق مداری است که از دیار گذشته ی نصف جهان نشانه ها دارد.

در ارمغان صنایع دستی ناصر عباسی با گذشته ای پیویند می خوریم که هنر ارج داشت و هنرمند، منزلت.

آسمان اصفهان همیشه صاف بود و آبی.

زاینده رود بدون آب برای هیچ رهگذری تصور نمی شد.