هنگامە بالندگی...

بزن باران، بر ایوان اندیشه و اقلیم جان، که تشنگی ایام و حرمان زمان، سوهان روح است و پرواز پروانه های مصلوب را در هنگامه بالندگی روح، بر فرش زمان می نگارد.

- در سال 1394 شمسی سیده زهرا سجادی و کامل صفری دو تن از پژوهشگران و محققان ادب دوست کرد، کتابی تحت عنوان روحی زنانه در روح زمانه که سیری کوتاه اما ارزنده بر زندگی و آثار جهان آرا خانم پاوه ەای را در بر گرفته به کتابخانه ی کردی و جامعه فرهنگ دوست کردستان هدیه کردند.

خانم سجادی، محقق ادبیات کردی، می گوید: جهان آراخانم پاوه ای در 1859_ 1911 در زمان حکومت قاجار و حاکمیت دیر زمان اردلان بر اقلیم کردستان در شهر پاوه چشم بر جهان هستی گشود و در شهر جوانرود دیدە از جهان فرو بست.

وی دختر ملا نشئت پاوه ای و خواهر آقا عنایت، شاعر زندانی عصر قاجار و همسر علی اکبر خان شرف الملک اردلان بوده است که پس از جدایی اجباری از علی اکبر خان، همسر حبیب الله خان باباجانی از جاف های جوانرود می شود.

جهان آراخانم در خانواده ای نسبتا مرفه و عالم چشم بر جهان هستی گشود.

هرچند از جزییات زندگی وی چیز زیادی در دسترس نیست اما بنا به رسم سران عشایر منطقه، در دوران کودکی نزد پدر و معلم سرخانه به کسب کمال و معلومات رایج در آن زمان پرداخت و آموزش های لازم را در مدت زمان کوتاهی طی کرد.