خوش اومدی امید من/ روایت پرچمدارانِ یک انقلاب زنانه

سه شب پیش درست در همین نقطه و در زمانی که برخی فرمان سکوت و خاموشی زوری به کاسبان و مردم داده بودند سه جوان رعنای ما پر پر شد و امروز مردم برای وداع با گل های پرپرشان آمده بودند.

- خبرگزاری فارس اصفهان- حجله های قرمز راه را نشان مان می دهد، مادری جلوی قتل گاه روی زمین نشسته و مویه کنان خاک های اطراف را روی سرش می ریزد؛ مردها آب می آورند و خانم ها دور مادر را گرفته اند تا غریبی پسر برایش تکرار نشود و مداح می خواند: لایوم کیومک یا اباعبدالله(ع).

سه شب پیش درست در همین نقطه و در زمانی که برخی فرمان سکوت و خاموشی زوری، به کاسب ها و مردم داده بودند، سه جوان رعنای ما پر پر شدند و امروز مردم برای وداع با گل های پرپرشان به میدان آمدند.

قصه ی میدان نگهبانی اینجا میدان نگهبانی ، نامش پیش از این تنها به گوش اصفهانی ها خورده بود اما چند روزی ست دیگر برای تمام مردم ایران آشناست، سمت راستش یک زمین خالی نسبتا بزرگ است و اطرافش هم چند خانه.

همیشه اینقدرها شلوغ نیست، اکثر اوقات گذرگاه خلوتی ست که فقط گاهی چند ماشین از آن عبور می کند؛ حدس می زنم که روز چهارشنبه 25 آبان با اعتصاب زوری و ترسی که احتمالا به دل مردم به خاطرِ ماندن در خیابان ریخته بودند، میدان از همیشه هم خلوت تر بوده و غربت شب شهادت برادران مان اشک را مهمان چشمانمان می کند.