چرا عاشق آدم های اشتباه می شویم؟

اینکه ما همواره وارد روابط «لانگ دیستنس» (رابطه با فاصله ی دور) می شویم، «احتمالاً» به این خاطر است که ابژه های اولیه ما در دسترس مان نبوده اند، - اینکه ما همواره وارد روابط  لانگ دیستنس (رابطه با فاصله ی دور) می شویم، احتمالاً به این خاطر است که ابژه های اولیه ما در دسترس مان نبوده اند، بنابراین رابطه ی عاطفی در روان ما با دور از دسترس بودن معنا پیدا می کند.

دور از دسترس بودن برای روان ما آشناتر از در دسترس بودن است.

روان ما به الگوهای آشنا می چسبد.

پاسخ قابل قبولی برای این پرسش دارد.

برخلاف آنچه به نظر می رسد، ما اساساً نسبت به خواست های روان مان چندان هم آگاه نیستیم.

در واقع این ملاک ها ظاهر ماجراست و اتفاق اصلی در جای دیگری در ضمیر ناخودآگاه رخ می دهد.

زیگموند فروید می گوید: ما آدم ها را تصادفی انتخاب نمی کنیم، بلکه آدم ها از پیش در ناخودآگاه ما حضور دارند و ما فقط نمودی بیرونی برای خواست های ناخودآگاه پیدا می کنیم.

 چطور تشخیص دهیم؟ برای اینکه بتوانیم خواست ناخودآگاه مان را بفهمیم بهترین را پی گردی الگوهای تکراری  است.

 الگوهای تکراری از گره های روانشناختی ما ریشه می گیرند و بنابراین بهترین راهنما برای فهمیدن ناخودآگاه است.