با فرش های حرم، به عرش رسیدم/ روایت پدر شهید از مسابقه ای که جایزه اش را امام حسین(ع) داد+پادکست

«چند فرش اول حرم آقا امام حسین(ع) را که به تنهایی و با سرعت رفو کردم، سرانگشتان دست هایم حسابی آسیب دید؛ طوری که شب ها از شدت سوزش و درد آنها خوابم نمی برد.

- گروه جامعه خبرگزاری فارس- مریم شریفی؛ چند فرش اول حرم آقا امام حسین(ع) را که به تنهایی و با سرعت رفو کردم، سر انگشتان دست هایم حسابی آسیب دید؛ طوری که شب ها از شدت سوزش و درد آنها خوابم نمی برد.

اما در عمرم دردی به آن شیرینی نکشیده بودم! اصلاً عشق آقا مرا مست کرده بود.

با انگشت هایم حرف می زدم و می گفتم: هرچقدر می خواهید، درد کنید.

اما یک وقت گلایه نکنید ها، چون به خاطر فرش های حرم آقاست که اینطور مجروح شده اید.

از راز جوانیِ حاج غلامحسین ابراهیم پور دخانی که حالا دیگر 86 سال را پر کرده اگر بپرسی، حواله ات می دهد به همین عشق تمام نشدنی.

به عشقی که از حدود 20 سال قبل، زندگی اش را به تار و پود فرش های حرم های نورانی نجف و کربلا گره زد و شد بال پروازش تا عرش.

برای حاج آقا دخانی اما این داستان نه از زمان تشکیل کمیته فرش عتبات عالیات بلکه از خیلی قبل تر شروع شده بود؛ از رقابت با فرزند شهیدش، از مسابقه خاصی که جایزه اش را امام حسین(ع) داد.

  فرش های کثیف و پاره، وصله ناجور حرم های نورانی سقوط صدام در اوایل دهه 80، همان اتفاقی بود که به دعاهای عاشقان در مجالس روضه و عزاداری سیدالشهدا(ع) لب�