روایت درد دل عشایر قشقایی، از معیشت تا ایل راه

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از شهرضا، سقف شان آسمان است و فرش شان زمین؛ عشایری که دغدغه چاردیواری ندارند و هر جا که منظره اش سر سبز و زیبا باشد و آبی در دسترس، چادرسیاه هایشان را برپا می کنند و زندگی را زندگی.

صدای زنگوله ها، پوشش رنگارنگ و اصیل مردان و زنان، بوی دلنشین خاک باران خورده، غذاهای طبیعی، بازی های بومی و محلی، آواها و نواهای سنتی و نوای نی مردان از جلوه های دلنشین زندگی عشایر بوده که رویایی برای مردم شهرنشین با وجود هزاران زرق و برق است.

چادرهای عشایری، مرغ و جوجه هایی که دور تا دور این چادرها در پی دانه ای هستند و گوسفندان و بزهایی که هر چند تعدادشان کم است اما تصویر دویدن و جهیدن آن ها برای آنان که همه روزشان را با دود و ماشین سپری می کنند، هیجان انگیز و نوید یک زندگی پرنشاط است.

اساس اقتصاد زندگی کوچ نشینی بر پایه دامپروری است و دام، بنیان معیشت زندگی عشایری را تشکیل می دهد و بر این اساس آب و علف مهم ترین نیاز عشایر و بهانه ای برای کوچ است.

اما این کوچ به ویژه در چند دهه اخیر با مشکلات متعددی برای عشایر همراه بوده است؛ مشکلاتی که اولاً بسیاری از آن ها را به جای دامپروری در فضای باز به سوی دامداری در فضای بسته سوق داده و متمایل به یک جانشینی کرده است و ثانیاً برای آن ها که هنوز شیوه زندگی توأم با کوچ را رها نکرده اند،