شهیدی که خبر بازگشت خود را، اول از همه به مادر داد/ نذر حضرت ابوالفضل(ع) بود و روز تاسوعا بازگشت

عصر جمعه، دلگیر از همه جا به گلستان شهدا و مزار علیرضا پناه می برم و می گویم ما در این کار و مسیر هیچ کاره ایم؛ اگر خودت بخواهی همه چیز درست و حساب شده پیش می رود پس به دست خودت می سپاریم.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از اصفهان، می روم و تا راه کربلا باز نشود برنمی گردم ؛ آخرین جمله علیرضا، این نوجوان 16-17 ساله به مادر همین بود اما شاید آن روز شخصی معنای این حرف علیرضا را متوجه نشده باشد تا 16 سال بعد، روزی که پس از سال ها اولین کاروان به طور رسمی راهی کربلا شد پیکر او بازگشت.

بازگشت پیکر یک طرف و هم زمانی این اتفاق با تاسوعا طرفی دیگر؛ علیرضا 22 شهریور سال 45 به دنیا آمد و پزشکان گفته بودند به علت بیماری مادرش امیدی به زنده ماندنش نیست اما اراده ای بالاتر این حرف ها وجود دارد که خواست علیرضا بماند، به چهار سالگی رسید و به قدری مریض بود که جز شیر و دارو، چیز دیگری نمی خورد و اینجا بود که حضرت ابوالفضل(ع) او را برای خود خرید.

علیرضا در جبهه به تکلیف رسید، نذر حضرت ابوالفضل(ع) بود، در گروهان حضرت ابوالفضل(ع) به رزم پرداخت و پیکرش نیز پس از 14 سال، شب تاسوعا بازگشت و این هم زمانی دلیلی شد تا سراغ خانواده کریمی برویم و از علیرضایشان بیش تر بشنویم.