امروز با شهریار : تو بمان و دگران، وای به حال به دگران ...

رفتم از کوی تو لیکن عقبِ سر نگران ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردیتو بمان و دگران وای به حال دگران رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهندهرچه آفاق بجویند کران تا به کران می روم تا که به صاحب نظری باز رسممحرم ما نبوَد دیده کوته نظران دلِ چون آینه اهل صفا می شکنندکه ز خود بی خبرند این ز خدا بی خبران دل من دار که در زلف شکن در شکنتیادگاریست ز سر حلقه شوریده سران گل این باغ به جز حسرت و داغم نفزودلاله رویا تو ببخشای به خونین جگران ره بیدادگران بخت من آموخت تراورنه دانم تو کجا و ره بیدادگران سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتنکاین بود عاقبت کار جهان گذران شهریارا غم آوارگی و دربه دری