معلم بازنشسته ای که عمر خود را صرف کمک و آموزش به معلولان کرد

33 سال همراهی با بچه های معلول، او را چنان به دنیای آنها سنجاق کرده که پس از بازنشستگی هم نتوانسته از دنیایشان دل بِکَنَد.

مردی با چهره ای خشن، - خبرگزاری فارس-مریم آقانوری؛ علی  یاورزاده معلمی  بازنشسته و شوخ طبع که حالا در 56 سالگی  شب و روزش را به هم دوخته تا با دست همتی آسمانی، نقص در حرکت معلولان و جانبازان را به گونه ای جبران کند، آنها را از خانه بیرون بکشد.

تلاش کرده چرخی برای پاهای بی حرکت معلولان و یا فرمانی  برای دست های جامانده شان در بهشت باشد.

همتی برای کمک به معلولان با  ته لهجه شیرین آذری و بغضی که به طاق گلویش چسبیده ودرخشندگی اشک را درقاب چشمانش نمایان کرده، از  مادری با جثه و قامت کوچک یاد می کند  که کودک معلولش را با ویلچر به مدرسه می آورد و وقتی همان کودک به نوجوانی رسید و هیکلش 3 برابر مادر شد، مادر دیگر توان حرکت دادن ویلچرش در سربالایی مدرسه را نداشت.

هوای دلش ابریست از دردهایی که به چشم دیده و حالا انگار مثل فیلم ازذهنش عبور می کند و چون صاعقه بر قلبش فرود می آید؛ باران اشک پهنای صورتش را گرفته، با همان حال می گوید: خانه نشینی معلولان و همه آنهایی که نقص حرکتی دارند، آنها را از دنیای واقعی جدا می کند و برای خیلی هایشان افسردگی می آورد.