درباره بازنشستگی کودکان کار شنیده اید؟/کمتر شنیده شده ها درباره بچه هایی که خیابان خانه اولشان است

هربار یک گوجه سبزِ نشسته را از کیسه بیرون می کشد و گاز می زند.

فال هایی که هنوز نتوانسته بفروشد را می شمرد.

حدوداً بیست تایی می شود.

چهره رنگ و رو پریده ای دارد با چشمانی درشت و نگاهی که دست کم، - گروه جامعه؛ نعیمه جاویدی: بیشتر ما با دیدن چهره های رنجور و نحیف کودکان کار دلمان می خواهد با پرداخت مبلغی کمکشان کنیم.

کارشناسان اما می گویند با این دست لطف ها بیش از آنکه دردی از این بچه ها درمان شود، مافیای بیگاری کشیدن از کودکان کار، خوشحال و فربه می شود.

به هرحال اما تکلیف ما که هر روز در معابر شهر با دیدن این بچه ها مغموم می شویم و دلمان می خواهد کاری انجام دهیم، چیست؟ اگر کمک کنیم، مافیای کار سودش را می برد.

کمک نکنیم، ممکن است وقتی بچه ها دست خالی به خانه یا پاتوق بر می گردند، مورد خشم والدین یا مافیا قرار بگیرند.

تا بوده، نوعدوستی نمی گذارد بی خیال کمک کردن باشیم.

حال خود ما هم با این محبت ها خوب می شود.

شاید بتوان گفت نکته در چگونه کمک کردن باشد تا به قول معروف، نه سیخ بسوزد نه کباب! مژگان علیشاهی ، دانش آموخته مددکاری اجتماعی است که 4 سال تجربه کار در حوزه کودکان آسیب های اجتماعی محله هرندی دارد و می گوید: کودکان کارِ امروز، مافیای بیگاری کشیدن از کودکان کار فردا می شوند.