دروغ گویی ایرانیان؛ سعدی یاد داده؟!

برخی سعدی را متهم می سازند و می گویند او گفته: «دروغ مصلحت آمیز به ز راست فتنه انگیز» و دروغ را بی استثنا سرزنش نکرده و راه توجیه با قید «مصلحت» را باز گذاشته - برخی سعدی را متهم می سازند و می گویند او گفته: دروغ مصلحت آمیز به ز راست فتنه انگیز و دروغ را بی استثنا سرزنش نکرده و راه توجیه با قید مصلحت را باز گذاشته عصر ایران؛ مهرداد خدیر- یکی از صفاتی که ایرانیان به آن متهم می شوند دروغ گویی است.

یا خودمان، خودمان را به دروغ متهم می کنیم یا دیگران ما را.

درباره دلایل آن بسیار گفته و نوشته شده و البته مهم ترین دلیل هزینه بالای راست گویی در جامعه و در مناسبات با قدرت و دیگران است و البته منافع دروغ گویی از حیث مادی و ظاهری.

جدای اینها در قانون تنها درباره شهادت دروغ مجازات درنظر گرفته شده و کسی را به صرف عنوان دروغ گو نمی توان مجازات کرد.

کسانی می کوشند دروغ را به خاطر تغییر دیانت در ایران پس از ورود به اسلام و از بیم جان بدانند حال آن که بیش از دو هزار سال پیش دعای پادشاه ساسانی این بوده که اهورا مزدا ایران و ایرانی را از قحطی و دروغ در امان بدارد.

اگر دروغ رایج نبود که برای در امان ماندن از آن دست نیایش برنمی داشتند! در این میان برخی استاد سخن - سعدی - را متهم می سازند و می گویند او 700 سال قبل گفته: دروغ مصلحت آمیز به ز راست فتنه انگیز و