جشن فارغ التحصیلی کودکان کار از «مدرسه طبیعت»

آنها نان آوران کوچک خانه های شان هستند که بعد از درس دوباره راهی کوچه ها و خیابان ها می شوند تا کمک حال پدر و مادرشان باشند.

- فصل، فصل امتحان است و دانش آموزان فارغ التحصیل می شوند، اما شیرینی این قبولی به پای خوشحالی و شادی بچه های مدرسه طبیعت نمی رسد.

مدرسه ای که نه نیمکت دارد و نه تخته سیاه.

سهم دانش آموزان ش از امکانات مدارس پایتخت، گلیم و موکت مندرسی است که روی خاک جنگل پهن می کنند و با زمزمه حروف الفبای فارسی، آرزوهایشان را باصدای بلند فریاد می زنند.

همشهری آنلاین نوشت: با هیاهو و شوقی وصف ناپذیر نتیجه 9 ماه تلاششان را آورده اند تا صورت آموزگارشان را که سرما زمستان به آن سیلی می زد و گرما تابستان آن را سوزانده، به لبخند رضایتی مهمان کنند و خستگی را از تن ش برهانند.

اوایل سال تحصیلی جدید بود که برای تهیه گزارش از مدرسه طبیعت به سراغشان رفتیم و مقابلمان مدرسه ای را دیدیم که سقفش آسمان خدا، دیوارهای کلاس، درختان کاج جنگلی و بنرهای تبلیغاتی کهنه، میز و نیمکتش بود.

شاگردان برخلاف دیگر مدارس با لباس های رنگارنگ محلی و بدون فرم مشخص، روی زمین مشغول نوشتن تمرین های خانم معلم بودند.

خانم معلم هم تک به تک تکالیفشان را نگاه می کرد.