خرمشهر ؛ پایتخت دلاوری و جوانمردی

اول) روز سوم خرداد 1361 در تاریخ ایران اسلامی روزی است به یادماندنی و جاودانه که همواره در تقویم ما خواهد درخشید.

در این روز بود که شهر خونین شهر دوباره به دامان ایران بازگشت و همگان با چشم خویش معجزه الهی را دیدند.

آزادی خرمشهر، آرزوی هر ایرانی بود که هر لحظه آن را از خداوند تمنا می کرد.

آن روز لبخندها بر لب ها نشست و جوانه امید در دل ها رویید.

یاد شهیدان مظلوم و غریب خرمشهر اشک ها را جاری ساخت.

اشکی که با اشک شوق در هم آمیخت.

آن روز ایران همه خرمشهر شده بود و خرمشهر ایرانی کوچک که به مردان و زنانش می بالید.

فتح خرمشهر ثمره حماسه آفرینی و رشادت و مقاومت همه مردم ایران بود.

آنها که از اعزام فرزندانشان به جبهه ها دریغ نمی کردند و همزمان با تشییع شهیدانشان عزیزان دیگری را به جبهه ها می فرستادند.

روز فتح خرمشهر روزی نیست که بتوان آن را فراموش کرد و یا بدان بی اعتنا بود.

دوم ) سوم خرداد باز هم بهانه ای است تا با خرمشهر نازنین زمزمه کنیم که : خرمشهر! ای شهر آسمانی ایران! تو را می ستاییم که پاره ای از وطن کهنه و باستانی مایی و پایتخت دل های عاشق و شوریده.

وقتی کوچه کوچه هایت نشان از شرافت دارند و وجب وجب خیابان هایت تابلوهایی از ایمان و پاکبازی اند چرا تو را نستاییم؟وقتی هنوز می شود صدای زمزمه های محمد جهان آرا را در نماز شنید که بر مظلومیت �