ورود عشایر در میانه اردیبهشت خیال انگیز به اصفهان

در میانه اردیبهشتِ خیال انگیز، کوچراه های استان اصفهان چشم به عبور رهگذرانی دوخته که از صدای گله تا بقچه نان و آذوقه همه چیز رنگ و بوی زندگانی و سرزندگی می دهد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از اصفهان، موسم بهار است، فصل کوچ مردمانی که بر بالین طبیعت روزگار می گذرانند، آن ها که  قلبشان در دل صحرا می تپد و موسیقی زنگوله ها و آوای هی هی چوپان ها در فضای این استان پیچیده است؛ صدای دلنگ دلنگ زنگوله های بسته شده بر گردن بزغاله ها و گوسفندان در حرکت آرام گله در مسیر کوچ، نوازش روح نواز نی و هی هی چوپان و زمزمه اشعار کهن پارسی با گویش محلی مادران برای کودکان، سمفونی زیبای کوچ ایل است که در دامان روح نواز طبیعت به گوش می رسد.

در میانه اردیبهشتِ خیال انگیز، کوچراه های استان اصفهان چشم به عبور رهگذرانی دوخته که از صدای گله تا بقچه نان و آذوقه همه چیز رنگ و بوی زندگانی و سر زندگی می دهد.

بوی اصالت می دهد زندگی کوچ روها؛ همان هایی که در ناملایمات زندگی کوچ نشینی این سنت هزاران ساله را با تمام مشقت هایش با خود همراه می کنند، وقتی زندگی در عبور از مسیر معنا می شود باید رفت، گویی این راهی است که پایانی ندارد.

عشایر کوچنده هر سال در دو مرحله، یکی در اواخر تابستان و اوایل پاییز و دیگری اوایل بهار ییلاق و قشلاق می کنند و در این مسیر صدها کیلومتر ر�