عیدی برای اتصال به دلدار

شکافی که بین خود و دیگر نمازگزاران حس می کرد، مانع از اتصالش شده بود.

دلش شکست و چشمانش بارانی شد.

حالا دیگر شبستان و صفوف نمازگزاران را چلچراغ می دید.

- خبرگزاری فارس شیراز؛ سمیه انصاری فرد: با ابلیس درونش در حال کشمکش بود و نبردی تن به تن را تجربه می کرد.

اولین بار نبود که در چنین موقعیتی قرار می گرفت; پیش از این نیز ماجراهایی، مسیرش را ناهموار کرده بود.

نبرد دشواری بود، گاه ابلیس درون پیروز میشد اما گاه فرشته سیرت و سرفراز از مهلکه می گریخت.

این بار اما هر چه نیروهای خیر و شر درونش با یکدیگر گلاویز می شدند، نتیجه ای نداشت و او مردد مانده بود.

تردید فکرش را می بلعید و تشخیص راه و چاه را برایش سخت می کرد.

ای اهل کبریا از اهل آسمان نبود و با اهل زمین هم سر سازگاری نداشت اما روز وصل دوستداران بود و باید خودی نشان می داد.

عید فطر فرا رسیده بود و همه آمده بودند فصل پایانی یک ماه عبادت را برگزار کنند.

با قدم هایی که هنوز تردید از آن می بارید، راه افتاد و انگار در جزیره سرگردانی طی طریق کند! ادامه داد.

آسمان، میانه تاریک و روشن طلوع در نوسان بود که سر از مسجد درآورد.

جایی که کمتر آفتابی میشد، خیلی کم.

در صفوف آخر جایی پیدا کرد و خود را به جمع نمازگزاران نزدیک نمی کرد.