«نقشه راه نابود کردن یک ملت به زبان ساده» یا «چگونه در ده گام، کشوری را دچار خودسوزی کنیم؟»

اجازه میدهیم هر جا که قدری آب و درخت و استعداد جنگلی و کشاورزی دارد، تبدیل به ویلا برای طبقه از ما بهتران شود تا گاهی برای تفریح به آن سر بزنند.

برای رفاه آنان، بنزین و گاز طبیعی را از اقصی نقاط کشور با هزینه سرسام ­آوری منتقل کرده و تقریباً رایگان می­ دهیم تا در خودروها و ویلاهایشان بسوزانند، به نحوی که حتی برای روزه­ای که در ویلا نیستند هم آن را گرم نگه دارند تا روز ورود، اذیت نشوند.

چون استعداد کشاورزی در مناطق مزبور از بین رفته، جوانان طبقه از ما بدتران به شهرهای بزرگ مهاجرت می ­کنند تا در نقش نظافت­چی و پیک موتوری به صاحبان ویلاها خدمت کنند.

پیرمردها و پیرزن­هایشان هم می ­شوند سرایدار ویلاها.

زمینهای پدری طبقه از ما بدتران که تنها سرمایه آنها بود و به قیمت ارزانی فروخته بودند در بورس ویلاسازی و دلالی می­ افتد و به شدت گران می شود.

دارایی اجداد آنها دود شده و دیگر هیچ تعلق خاطری به روستا و شهر و کشورشان ندارند و صرفاً به ادامه حیات می ­اندیشند.

به این ترتیب، خود این طبقه از ما بدتران ، بهترین حافظان یارانه­ ها برای طبقات از ما بهتران می شوند چون با همین بخورنمیر زنده هستند.