خدایا این غافلگیری را از ما نگیر!

گاهی زمستان هم مثل نوروز می تواند با خود خوشحالی به همراه داشته باشد مخصوصا وقتی مدتهاست خشکسالی چنگ بر روی زمین انداخته و همواره دلهره آب را داریم که نکند کم بیاید، برف می آید، آنهم نه یکی دو سانت 30 سانت، این برف برف عادی نیست، برف شادی است.

اما خوشحالی این برف شادی فقط در ساعات اولیه بارش است، شهروندان با آن عکس می گیرند، آدم برفی درست می کنند و کارشناسان آمار تامین منابع آبی را می دهند، بعد از گذشت چند ساعت مشکلات تازه آغاز می شود.

در خیابان ها راهی برای رفتن نیست و خودروها زیر برف مانده اند، اتوبان های بین شهری چنان قفل شده اند که ارتش ناچار شده وارد عمل شود! شهرداری غافلگیر شده، ستاد بحران غافلگیر شده، مردم غافلگیر شده اند، حتی هواشناسی هم که پیش بینی کرده بود برف در حال آمدن است، غافلگیر شده است.

خدایا این غافلگیری را از ما نگیر، اگر غافلگیری در کار نبود چه کاری از دستمان برمی آمد؟ چقدر خوب که غافلگیری وجود دارد و می توان همه چیز را به گردن آن انداخت.

مثلا هوا آلوده شود، مسؤولان غافلگیر می شوند، تیم می بازد می گویند غافلگیر شدیم، هوا سرد می شود، غافلگیر می شوند، هوا گرم می شود بازهم غافلگیر می شوند، قیمت ها بالا می رود، مسوولان غافلگیر می شوند.