روابط عمومی در ایران؛ پل ارتباطی یا مانع ارتباطی

برای روابط عمومی، تعاریف فراوانی را بیان کرده اند ؛ از ویترین یک موسسه و سازمان و شرکت گرفته، تا شفاف سازی فعالیت ها، وکیل مدافع مخاطبان بودن و پیگیر تحقق اهداف سازمان متبوع شدن و.

بسیاری تعریف های دیگر .

روابط عمومی در بسیاری از کشورها ، سردرگمی را پشت سر گذاشته و به مرحله تثبیت رسیده است.

مرحله ای که دایره انتظارات دیگران و چارچوب اختیارات آن، بر اساس اصول آکادمیک و یافته ها و تجربه ها مشخص شده و نقشه راه فعالیت روابط عمومی ها را تشریح می نماید .

ولی متاسفانه ، روابط عمومی در کشور ما ، گیج است و نمی داند چه مسیری را باید طی کند تا به هدف برسد .

روابط عمومی در کشور ما ، نمی داند مطابق اهداف اولیه تشکیل آن در جهان و در ایران ،باید پل ارتباطی و تسهیل گر ارتباط مدیران و مسئولان با مخاطبان و مردم باشد و یا صرفا ، توجیه گر بی چون و چرا و چشم و گوش بسته تصمیم های مدیران بالا دستی .

از آن زمان ، که روابط عمومی - بر اساس احساس ضرورت روشنگری فعالیت های یک سازمان - آغاز به کار کرد همه تعاریف و تعابیر ، حاکی از آن بوده است که روابط عمومی ، یکی از اعمال مدیریت است و کمک می کند تا ضمن برقراری ارتباط بین سازمان و مخاطبان ، حقوق مخاطبان و مردم حفظ شود و در ضمن ، وجهه و منافع سازمان نیز تقویت و تامین گردد .