روایتی از خداحافظی آخر علی آقای عباسی / جوان کیسمی راهی سفر عشق

آبان 61 بود که علی آقای عباسی رفت تا برای همیشه لبخندهای مهربانش، پشتکار بی نظیرش و غیرت بی مثالش برای همیشه تاریخ باقی بماند،علی جانِ مادر بود و پشت پدر، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از رشت، به اتفاق خبرنگاران بسیج رسانه استان گیلان  برای عرض ارادت به مادر و پدر عزیزی در روستایی از آستانه اشرفیه راهی دیار شهید عزیز و قهرمان کیسمی ها یعنی شهید علی عباسی شدیم، شهیدی که متولد سال 1343 بوده اهل  روستای بالا محله کیسوم آستانه اشرفیه، او دوران دبستان و راهنمایی اش را در مدرسه محل، پشت سر گذاشت،  با ترک تحصیل در مقطع راهنمایی و با توجه به فکر اقتصادی مجدانه به کار کشاورزی پرداخت و با انرژی و قدرت مضاعف کار می کرد و بدون چشمداشت نیز به کمک دیگران می رفت.

بابای علی آقا، از هوش و زرنگی پسرش برای ما می گوید او گفت علی نسبت به هم سن و سالانش بسیار هوشیار و زرنگ بود وقتی با اجازه من روانه جبهه شد، سر از پا نمی شناخت و وقتی از جبهه می آمد میل ماندن نداشت و همه کار می کرد تا زودتر برگردد و به یارانش بپیوندد.

  علی! جانِ مادر پدر علی آقا با بغضی در گلو از علی جانش برای ما می گوید و از دلتنگی های پدرانه و جای خالی آقای پسر!  بغض در گلو امانش را بریده و کلامش را قطع می کند در این حال مادر ادامه می دهد و از لحظه شهادت فرزندش برای ما خاطره می گویند، علی �