نقدی بر یادداشت «مرزبندی گفتمانی با طالبان»/ وارونه نمایی گفتمانی اصلاح طلبان

با وجود صراحت تمایز و تفاوت سیاست ها و رویکردهای جمهوری اسلامی با طالبان برخی از جریان ها و شخصیت های سیاسی-عمدتا با گرایش اصلاح طلب- در داخل کشور تلاش دارند با شیوه «این همانی»، - خبرگزاری فارس ـ یادداشت میهمان ـ مسعود مرادی روزنامه نگار: یکی از گمانه های جدی درباره ظهور طالبان در دهه 70 شمسی این است که این گروه را شاید بتوان در زمره پروژه های امنیتی سرویس های جاسوسی غربی تحلیل کرد تا با تکیه بر این جریان هم حضور خود را در منطقه توجیه کنند و هم با افزودن بر دامنه اختلاف های مذهبی، سایر اهداف خود را پیش برند.

طالبان نیز از زمان ظهور خود تا به امروز کارنامه ای عیان دارد و طیفی از اقدامات نابخردانه گذشته و امروز تا گفتگوهای بخردانه اخیر بین الملی طالبان، همه و همه جای تحلیل فراوان دارد که در این مقال نمی گنجد.

 جمهوری اسلامی ایران نیز از همان ابتدا-دهه 70 - با رویکردی کاملا چارچوب مند در مقابل این گروه مواضع خود را اعلام داشته و هزینه های این مواضع را نیز پرداخت کرده است که شهادت دیپلمات های ایرانی در سال 1377 در مزار شریف توسط طالبان و نقش ایران در ساقط کردن رژیم امارت اسلامیِ طالبان در سال 2001 از جمله نمونه های آن است.

در طول سال های بعد نیز سیاست جمهوری اسلامی ایران تغییر محسوسی نسبت به این گروه پیدا نکرد و در حوداث ماه های گذشت�