این صحنه های چندش آور را ما خلق می کنیم

مشتری بعدی که مدت ها برای پیداکردن میز و صندلی خالی دندان تیز کرده، جا را اشغال می کند و با چهره کج و کوله، ظرف های غذای نیمه خورده مشتری قبلی را جمع می کند، - در سطل زباله می ریزد و با صدای بلند می گوید: چرا فِک می کنن همیشه یکی هست پس مونده هاشونو جمع کنه؟ اینا کی میخوان دُرُس بشن؟! غذایش تمام شده، روی میز پُر از دستمال کاغذی های استفاده شده است، نوشابه و آب معدنی نصفه خورده شده و غذایی که ته مانده اش می تواند یک وعده دیگر شکم را سیر کند رها می شوند، سیگارش را از داخل کیفش درمی آورد، از پشت میز بلند می شود و بیرون می زند.

رستوران شلوغ است و کارگران سخت مشغول آماده کردن سفارش ها، کسی حواسش به ظرف های جامانده روی میزها نیست.

دل نیروهای خدماتی فودکورت ها و رستوران های سنتی که سلف سرویس دارند هم از این موضوع پر است.

یکی از آنان به ایسنا می گوید: ما نمی تونیم چیزی بگیم چون یه کارمند ساده ایم و اگه به مشتری بر بخوره و شکایت ما رو پیشِ کارفرما ببره، اخراج می شیم.

ما محکوم به جمع کردنیم.

بارها شده که این جمله رو از طرف مشتری شنیدیم پولشو دادیم، ولش کن، خودشون میان جمع می کنن .

من تا حالا خارج نرفتم اما میگن تو خیلی از رستورانا و غذاخوریای اونجا خودِ مردم باید ظرف غذاشونو جمع و جور کنن.