دعوای اصلی در طرح صیانت کجاست؟

واکشن ها به طرح صیانت از کاربران مغشوش است.

- مردم بحق نگران اند.

نگران کسب وکار یا زندگی عادیی که بدان عادت کردند.

کارشناسان هم نقد فنی به طرح دارند.

اما تقاطع این دو کنش، در زمینی است که اهریمن را به طمع انداخته است.

  تصویرسازی از اینکه عده ای در کشور دنبال احیای بربریت اند.

دشمن جیغ می کشد چون با امثال این طرح زمین عملیاتش را از دست می دهد.

دقت کنیم آرایش جنگی دشمن در ذهن است.

ذهن مخاطب ایرانی را از او بگیرید، رگ حیاتش میخورد.

دشمن دو کار می کند.

اول نیت سازی.

اینکه جمهوری اسلامی دنبال قطع اینترنت است.

دوم بی اعتماد سازی.

اینکه هرچه گفتند، دروغ است.

باور نکنید.

   اما محکمات طرح چیست و از چه دفاع و چه چیز را باید مطالبه کنیم؟  جهت گیری راهبردی این طرح چیست؟ حکمرانی مجازی نیازمند قانونمندی است.

چرا؟ مگر تا حالا قانون نداشتیم؟ هم داشتیم و هم نه.

آنچه نداشتیم که باید تدوین شود و آنچه داشتیم اجرا نشده چون ضمانت اجرایی نداشته است.

  این طرح کلا یک جمله است: قدرت بخشیدن به جایگاه حقوقی اگر پیام رسانه داخلی قوانین داخلی را پذیرفت که می ماند.

اگر نپذیرفت باید دنبال پیام رسان جایگزین بود.

پیام رسان جایگزین چیست؟ پیام رسانی که هم به جهت فنی مثل پیام رسان موجود باشد و هم مردم آنرا بخواهند و بدان اقبال نشان دهند.