ناجی اند اما پر از دغدغه...

یک منجی غریق می گوید اگرچه از نظر شغلی امنیت ندارند اما باوجود تمام دغدغه های شان، بدون هیچ گونه چشم داشت و منتی حاضرند جان خود را بدهند و نجات دهنده جان یک فرد باشند.

- همیشه نجات جان انسان ها، حس شیرینی دارد و این حس برای ناجیان غریق که به آب می زنند و جان خود را به دست گرفته تا جان دیگری را نجات دهند، حس شیرین و عجیب تری است؛ رحیم دیدار نیز یکی از منجیان غریق خوزستانی است که طعم این حس شیرین را در دوران فعالیت خود چشیده است؛ در سال 98 که ناجی جان یک پدر بود.

به بهانه روز ملی نجات غریق که 21 تیرماه بود، گفت وگوی ایسنا را با رحیم دیدار، نجات غریق اهل شهرستان بهبهان که در سال 98 توانست در یک شراط استثنایی، جان یک پدر خانواده را نجات دهد تا او دوباره به زندگی برگردد و فرصت مجدد زیستن را پیدا کند، می خوانید: روایت یک غرق شدگی من در بخش تفریحات آبی سد مارون بهبهان به عنوان ناجی مشغول به فعالیت هستم.

سال 98 زمانی که سد را باز کرده بودند و دبی آب نیز افزایش پیدا کرده بود، با توجه به تعطیلات عید نوروز، این مکان شلوغ بود و مردم زیادی برای بازدید از سد در مکان حضور داشتند.

حدود ساعت 10 صبح بود که با ما تماس گرفته و اعلام شد که در بخش بین سد مارون و آریوبرزن، یک مرد حدودا 40 ساله غرق شده است.