صادرکنندگان نمونه «لهجه مِشَدی» طی یک قرن/ از ملک الشعرا بهار تا قاسم رفیعا

در گزارش امروز به سراغ تعدادی از صادرکنندگان نمونه «لهجه مِشَدی» رفته ایم؛ شاعران نامدار و بازیگران شناخته ‎شده ای که با استفاده از گویش مشهدی، - گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس: لهجه یا گویش، بخشی از هویت و سابقه فرهنگی مردم یک منطقه است و بدون احاطه بر آن، نمی توان بخش های مهمی از تاریخ و گذشته ناحیه موردمطالعه را بررسی و ارزیابی کرد.

در متون کهن فارسی، به‎ ویژه این مسئله خود را نشان می دهد.

در برخی آثار بسیار مهم تاریخی، رد و نشان گسترده ای از گویش های محلی وجود دارد؛ مثلاً بیهقی ، مورخ دوره غزنوی، در کتاب خود از واژه هایی مانند کِرا کردن استفاده می کند که عموماً مختص گویش خراسانی است.

مشهد نیز، طی تاریخ طولانی و هزار و 200 ساله اش، به‎ تدریج صاحب گویش و لهجه خاص خود شده است؛ گویش مشهدی، ریشه در گویش اصیل توسی دارد؛ گویشی که از مهم‎ترین گویش های مربوط به فارسی دَری است؛ زبانی که روزگاری، زبان رسمی دربار سامانیان و غزنویان بود.

بنابراین، لهجه مشهدی، ابداً لهجه ای حاشیه ای نیست و باید سینه به سینه نقل می شد و کمتر آن را روی کاغذ ثبت و ضبط می کردند.

ملک الشعرا بهار؛ جوشش عِرق مشهدی مرحوم بهار، از برجسته ترین شاعران و ادیبان تاریخ ایران است؛ زاده مشهد در سال 1265ش و فرزند ملک الشعرا صبوری.