پادداشت مخاطبان/ «خدا کند انگورها برسند!»

از تصویرسازی های رمان یکهزار خورشید رو ( یا همان هزار خورشید تابان) نوشته خالد حسینی می توان تصور کرد که با سلطه طالب ها چه بر سر جوانان و زنان و دختران آن سامان خواهد آمد.

- افغانستان سال هاست جای آرامی برای زندگی نیست.

این را از چهره تکیده مردمانش می توان فهمید.

بلخ و بدخشان و هرات که روزگاری هرکدام اسمشان به تنهایی تمام بار عاشقانه یک شعر را به دوش میکشید اکنون زار و نزار از بازی های سیاسی رنگ از رخشان پریده است.

از تصویرسازی های رمان یکهزار خورشید رو ( یا همان هزار خورشید تابان) نوشته خالد حسینی می توان تصور کرد که با سلطه طالب ها چه بر سر جوانان و زنان و دختران آن سامان خواهد آمد.

قصه عاشقی که خود غصه دیگریست!ما خود سرزمین مصیبت دیده ایم.

از مرز تا مرز، از آب تا آب از شمال تا جنوب و از شرق و غرب! زخم همه تجاوزهای تاریخ بر صورت مردمانمان هست.

دردهای خودمان به کنار، امروز هر طرف سر بر میکنیم در میان همسایگان، جز جنگ و قحطی چیزی نمیبینیم.

از تلخکامی های بلخ گرفته تا تیره روزی های شام!نمیدانیم چه شد که دور قمر چرخید و طالب ها هم پیاله جدید سیاست بازان این مملکت شدند! ولی ای کاش لحظه ای در خلوت چشمانشان را ببندند و به سرنوشت مریم ها و لیلاهای قصه افغان فکر کنند.