روایت تلخ اعتیاد در شهر/ خماری کشیده ام که مپرس...

برای لحظاتی به فکر فرو می رود، شاید به صورت معصوم نوجوانی اش فکر می کند که با سهل انگاری و ندانم کاری آن را به قیافه ای تابلو تبدیل کرد که دیگر کسی او را به عنوان فرد عادی قبول نداشت و قیافه اش با لب هایی سیاه و صورتی وا رفته برای همه تابلویی از یک بلای خانمان سوز شده بود.

- خبرگزاری فارس- خراسان جنوبی؛ در عالمی دیگر سیر می کنند و صدای قاه قاه خنده شان گوش رهگذران را آزار می دهد.

شاد هستند اما به گفته یکی از شوتی ها (فروشنده ماده توهم زای گل) شادی شان مجازی است و واقعیت ندارد.

گل بو می کنند اما بوستان زندگی شان خزان است.

گاهی توپ و گاهی از خماری لول می شوند و در لابه لای شمشادها آهنگ خمیازه سر می دهند.

دورهمی برخی از جوان ها در این روزها در یکی از پارک های حاشیه شهر دیدنی و قابل تأمل است.

به قولی دود آغشته به گل و سیگاری را به هوا می فرستند.

فضایی اند اما روی زمین و البته گاهی میان شمشادها سیر می کنند.

جای جای این فضا رمزآلود و کلید بوستان گل ها هم در دست برخی شوتی ها است.

شوتی ها نام برخی از فروشندگان گل و سیگاری است که توسط فضایی ها اینگونه نامیده می شوند چون آن ها شوت و گل را وارد شش های مصرف کنندگان می کنند.

سرخوشی های زودگذر و کاذب هر کدام در عالمی سیر می کنند و اغلب جوان و کم سن و سال هستند و به واسطه تجربه، هیجان و سرخوشی های زودگذر