چرا دیگر دردمان نمی آید؟

اما سوال اینجاست که چرا جامعه نسبت به خشونت، کرخت و بی تفاوت شده و با لذت این صحنه های خشونت آمیز را بازنشر می کند؟ دکتر محمد رحیمی - جامعه شناس و استاد دانشگاه - در گفت وگو با ایسنا معتقد است: قبل از اینکه وارد بحث اصلی مان شویم لازم می دانم به این نکته اشاره کنم که پدیده ها اساسأ آن طور که ما می پنداریم نیستند بلکه زوایای بسیار پیچیده و ماهیت متفاوتی از آنچه ما می پنداریم، دارند.

ماجرای کتک خوردن خانم در داخل بانک و آن خانم عکاس توسط حراست بیمارستان، یک درگیری روزمره و ساده نیست بلکه این درگیری و خشونت ریشه در ساختارهای اجتماعی مسلط جامعه دارد که به آن فرد اجاره می دهد رفتار تحقیرآمیزی را با ارباب رجوع خود داشته باشد.

این فرد در این ساختار اجتماعی پرورش یافته و رفتار این فرد نمونه کوچکی از رفتارهای خشن و بیمارگونه اجتماعی است که در زیر پوست همین شهر جریان دارد و این نمونه کوچک، از پوسته بیرون زده و نمایان شده و به ما هشدار می دهد که در زیر پوست این شهر و در زندگی روزمره ما چه اتفاق هایی رخ می دهد که ما از آنها غافلیم.

او ادامه می دهد: گزارش و آمارهای مختلفی در سال های اخیر نشان می دهند که جامعه به سمت خشونت و پرخاشگری در حال حرکت است و چنانچه به این مساله پرداخت نشود تبعات اجتماعی جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.