برای زبان های بی زبان!

شما در روابط عمومی چه می کنید؟ این سوال، اولین چیزی است که از یک کارگزار روابط عمومی پرسیده می شود.

یک مهر تایید بزرگ بر عدم توفیق این رسته شغلی در تعریف ارزش های خود.

- پرسشی که نشان می دهد روابط عمومی ها به ویژه در بخش دولتی، همه ی زوایای سازمانشان را چراغانی کرده اند و خود هنوز معطل رسیدن یک فانوس کم سو هستند.

27 اردیبهشت را به نام روز ارتباطات و روابط عمومی نام گذاری کرده اند.

شاید به این موضوع نیز دقت نکرده باشید که حتی در همین روز هم کارشناسان روابط عمومی باید پیام تبریک بنویسند.

پیامی از طرف دیگران به خودشان! اما چرا این قشر تولیدکننده، همچنان از تعریف ظرفیت های شغلی خود بازمانده و نتوانسته اهمیت خود را تثبیت کند؟ آسیب های ساختاری زیادی به حوزه روابط عمومی وارد شده است.

عدم اعتقاد مدیران به نقش روابط عمومی، به کارگیری نیروهای غیرمرتبط، تخصصی نبودن فعالیت ها، اعمال نشدن یک نظام سنجش کیفی مشخص و کهنگی مهارت های فعالان این رشته در بخش دولتی، بزرگترین علل عقب ماندگی روابط عمومی در ایران عنوان می شود.

روابط عمومیِ بروشور و بنر یا فضای مجازی در تشریح این موضوع یک جامعه شناس و مدرس علوم ارتباط به خبرنگار ایسنا گفت: شرایط در روابط عمومی ها تغییر کرده و از روابط عمومیِ بروشور و بنر ، به ر وابط عمومی فضای مجازی و پاسخگویی اف