آسیب های کاهش نرخ ارز با اهداف سیاسی

کاهش قیمت ارز در اقتصاد ایران از سه منظر قابل بررسی است؛ در صورتی که افت قیمت ارز بر اساس منطق بازار اتفاق بیفتد و به نرخ تعادلی بازار دست یابد می توان چنین کاهش قیمتی را مثبت ارزیابی کرد.

در عین حال ممکن است که نقش عوامل روانی و تحولات سیاسی در کاهش قیمت ارز پررنگ باشد که به نظر می آید در دوره کنونی به دلیل نگاه مثبتی که در خصوص احیای برجام وجود دارد افت نرخ ارز در سایه تحولات سیاسی اتفاق افتد.

در عین حال باید انتظار کاهش قیمت ارز از مسیر دیگری را نیز داشته باشیم.

در سال های گذشته دولت ها در مقاطع حساس دست به سرکوب نرخ ارز زده و بنا به اهداف سیاسی قیمت ارز را پایین تر از نرخ تعادلی و واقعی آن نگه داشته اند.

در فاصله سال های 92 تا 96 در حالی که شاهد افزایش نرخ تورم و رشد نقدینگی بودیم، نرخ ارز در رنج قیمتی بین سه تا چهار هزار تومان با عرضه بیشتر ارز در بازار از سوی دولت سرکوب می شد که متعاقب آن بعدها شاهد رها شدن فنر ارز و رشد چندبرابری قیمت ارز بودیم.

کاهش نرخ با دستورات دولتی و به دور از واقعیت های اقتصادی خروج سرمایه را تسهیل می کند، واردات را توجیه می کند، تولید داخلی را از بین می برد و آسیب های جدی به بخش صادرات وارد می کند.