ضرورتی که به چشم مبارک مسئولان نمی آید!

در دهه هفتاد پدر و مادرها اصرار داشتند که فرزندانشان یا پزشک شوند و یا مهندس.

حتی اگر خانواده ای با فشار فرزندش و یا توصیه مشاوران و معلمان و یا خلاف جریان معمول می پذیرفت فرزند دانش آموزش در رشته هنر تحصیل کند زیرساختش وجود نداشت.

- یعنی هنرستان هنرهای زیبا در استان بوشهر وجود نداشت.

حالا پس از گذشت سه دهه هنوز این زیرساخت وجود ندارد.

انگار در استان بوشهر همیشه باید یک چیز بلنگد و کم باشد! هنرستان هنرهای زیبای دخترانه راه اندازی شده اما هنرستان پسرانه نه.

سالهای گذشته رشته ادبیات نمایشی و هنرهای دراماتیک در دانشگاه آزاد اسلامی بوشهر دانشجوی هنر می پذیرفت اما هنرستانی نبود که فارغ التحصیل رشته هنری داشته باشد و دانشجویی وارد دانشگاه شود.

حالا که هنرستان دخترانه داریم سایر رشته های هنری در دانشگاه نیست.

حالا که رشته هنرهای دراماتیک و سینما در دانشگاه آزاد داریم هنرستان پسرانه نداریم.

خلاصه اینکه این نقص سیستماتیک در نظام آموزشی انگار امری بدیهی و عادی است.

واقعا از این سهل انگاری چه کسی سود می برد؟ چه کسی پاسخ گوی از دست شدن این میزان از استعداد و علاقه فرزندان این استان خواهد بود؟ به واقع اگر در زمینه ای شاهد موفقیت هنرمندان این استان هستیم برگرفته از استعداد ذاتی یا پیگیری های قائم به خودشان است.