اجکت نکرد تا هواپیمایش به روستا نخورد

شجاعت و شهادت در سرنوشت برخی آدم ها حک شده است.

اگر در زمانه شان هم جنگی نباشد باز برای این افراد فرقی نمی کند و در هر جا و در هر سمتی که هستند وظیفه شان را به بهترین شکل انجام می دهند و از سخت ترین موقعیت ها شانه خالی نمی کنند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه جوان در ادامه نوشت: این داستان سرگذشت سرهنگ خلبان شهید سیدعلیرضا فغانی زرینی است.

او که در دوران دفاع مقدس به خاطر سن و سال پایینش نتوانسته بود در جبهه حضور پیدا کند، در سال های پس از جنگ همواره آماده رزم بود و در موقعیت های مختلف شایستگی های خودش را نشان داد.

آرزوی خلبانی در دوران دفاع مقدس سنش خیلی کم بود و نمی توانست در جبهه حاضر شود.

علیرضا متولد 1353 بود و با وجود کم سن و سال بودنش، اخبار جبهه را دنبال می کرد.

آرزو می کرد بتواند در جبهه حضور پیدا کند و به پدر و مادرش می گفت اگر به جبهه بروم، حداقل این توانایی را دارم که یک لیوان آب به دست رزمندگان بدهم، بگذارید بروم.

وقتی هواپیماهای رژیم بعث به نقاط مختلف کشور حمله ور می شدند، سیدعلیرضا با خشم می گفت: بزرگ که شدم خلبان جنگنده هوایی می شوم، روی سر صدام ویراژ می دهم و نمی گذارم دیگر به کشورمان حمله کند.

پس از گذراندن مقطع دبیرستان در کنکور سراسری شرکت کرد و در دانشگاه نیروی هوایی تهران که بعدها به نام شهید ستاری تغییر نام پیدا کرد