روایت شهری که هر کوچه اش یک مسجد دارد

مسجدهای کوچک و بزرگ ندوشن قدمت و داستان های بسیاری دارند.

از مسجد «آمنه گل» گرفته که فقط یک اتاق کاهگلی دارد و فقط زنان در آن رفت و آمد می کردند تا «مسجد جامع» که بخشی از تاریخ آن در موزه متروپولیتن نگهداری می شود.

- بسیاری از یادگاری های نوشته شده در داخل مسجد آمنه گل ارزش تاریخی دارند اثر تاریخی دیگر در این مسجد یک کتیبه سنگی بوده که روی آن درباره موقوفه مسجد توضیحاتی نوشته شده بوده اما این کتیبه دزدیده شده است! در کوچه پس کوچه های ندوشن مساجد کوچک و بزرگ بسیاری وجود دارند.

برخی از مساجد مثل مسجد آمنه گل یک اتاق دارد، با سقفی گنبدی بدون منبر و گلدسته.

برخی ترک های عمیق برداشته اند و به نظر می رسد درِ برخی از آنها هم مدت هاست که باز نشده و خاک روی همه چیز را گرفته است اما همه اینها هیچ چیز از فضای خاص این مساجد کم نمی کند؛ مساجدی که مدت ها می تواند خلوتگاه آدم ها بویژه در زمان اعتکاف باشد و موجب رونق گردشگری مذهبی شود.

اما گفته می شود مسجد جامع، قدیمی ترین مسجد ندوشن است؛ مسجدی نسبتا بزرگ مربوط به سدهٔ هشت هجری قمری که در مرکز شهر قرار گرفته است.

این مسجد مناره ای آجری به ارتفاع 19 متر دارد که در دوره صفویه به آن اضافه شده است.