عاشقانه های آبکی و باندبازی

ضیاءالدین خالقی از نبود سنت ها و آیین های ملی در شعر امروز و وجود عاشقانه های آبکی و باندبازی های آن چنانی در آن می گوید و بر این که باید به سنت ها نگاه امروزی داشت، - ضیاءالدین خالقی از نبود سنت ها و آیین های ملی در شعر امروز و وجود عاشقانه های آبکی و باندبازی های آن چنانی در آن می گوید و بر این که باید به سنت ها نگاه امروزی داشت، تاکید می کند.

این شاعر در گفت وگو با ایسنا درباره جایگاه آیین ها و سنت های ایرانی در ادبیات و به ویژه شعر سال های اخیر اظهار کرد: با آن چه از بابت پرداختن به سنت ها و آیین ها در شعر معاصر می بینیم، می توان گفت از میان شاعران بعد از نیما، همانند شاملو، ابتهاج، کسرایی و به خصوص اخوان با زبان و نگاهی تازه به ملیت و سنت ها می پرداختند.

اما بعد از آن ها دیگر چنین جلوه ای در شعر امروز نمی بینیم.

او سپس از وجود عاشقانه های آبکی و باندبازی های آن چنانی در شعر امروز گفت و افزود: وضعیت پرداختن به آیین ها و سنت های ملی حتی تا دهه 70 هم خوب بود، بعد از آن رکودی ایجاد شد اما امروزه با وجود برخی شاعران اصیل دغدغه بیشتر شاعران عشق های آبکی و پرداختن به مسائل این چنینی است.

شاعران اغلب به مسائل من تو رو دوست دارم و تو منو دوست داری و به عریان و جلف کردن مسائل عاشقانه پرداخته اند؛ در واقع شعر (چه غزل و چه شعر نو) پس از دهه 70 به �