اقتصاد در انتظار اصلاح داخلی یا گشایش خارجی؟

تفاهم با ایالات متحده آمریکا چه تاثیری بر چشم انداز توسعه اقتصادی کشور دارد؟ این روزها یکی از دلمشغولی های جدی فعالان اقتصادی کشور این است که در صورت شکل گیری مجدد توافق بین ایران و آمریکا و گشوده شدن فضای ارتباطات و تجارت بین المللی برای اقتصاد ایران، شاهد چه تحولاتی در عرصه تولید و تجارت خواهیم بود و در صورت ادامه مسیر فعلی اقتصاد ایران به کجا خواهد رفت؟ می توان وارد جزییات شد و این بحث را در سطح محاسبه بهای تمام شده نهاده ها و مزیت رقابتی ستانده ها در بخش های مختلف اقتصاد ایران مورد بررسی قرار داد و برای هر بخش، نسبت به سناریوهای مختلف، استراتژی های انطباقی گوناگونی پیشنهاد داد؛ اما آنچه امروز قصد دارم به آن بپردازم، نه این رویکرد، بلکه نگاه به موضوع رفع تحریم های ظالمانه ایالات متحده آمریکا و گشایش فضای تجاری کشور از منظر توسعه فرصت های اقتصادی در مقیاس کلان و به صورت پایدار است.

واقعیت این است که از منظر اخیر، تمام تاثیر گشایش اقتصادی ناشی از شکل گیری توافق میان ایران و آمریکا را می توان در دو کلمه خلاصه کرد: تقریبا هیچ! فوری ترین و شاید بتوان گفت مهم ترین اثر شکل گیری چنین توافقی که در واقع بیش از هر چیز به معنای تسهیل فروختن نفت، محصولات پتروشیمی و مواد معدنی برای کشور است؛ افزایش دسترسی دولت و سازمان های اقتصا