ماجرای پرحاشیه آرامگاه فردوسی

«عجم زنده کردم بدین پارسی» و خدا می داند راست گفته است.

حیف است قبر او در ایران معلوم نباشد.

» این بخش کوتاهی از نامه میرزا عبدالوهاب خان نصیرالدوله حاکم خراسان به ناصرالدین شاه است تا اجازه ساخت مقبره ای برای فردوسی را از شاه بگیرد.

- این همان فردوسی است که گفته است: عجم زنده کردم بدین پارسی و خدا می داند راست گفته است.

حیف است قبر او در ایران معلوم نباشد.

این بخش کوتاهی از نامه میرزا عبدالوهاب خان نصیرالدوله حاکم خراسان به ناصرالدین شاه است تا اجازه ساخت مقبره ای برای فردوسی را از شاه بگیرد.

برخی فردوسی پژوهان بر اساس ابیاتی که در شاهنامه آمده، نخستین روز بهمن را زادروز فردوسی دانسته اند.

حکیم ابوالقاسم حسن پور علی توسی (طوسی) معروف به فردوسی (نزدیک به سال 319 هجری خورشیدی) در دامنه توس خراسان بدنیا آمد؛ شاعری که طی 35 سال و با هزینه ی شخصی خود، حماسی ترین اثر ایرانی یعنی شاهنامه را خلق کرد.

شاهنامه، اثری حماسی و منظوم مشتمل بر 60 هزار بیت است و داستان هایی را از آغاز تا حمله اعراب به ایران در بر دارد و روزگار را در زمان چهار دودمان پادشاهی شامل پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان به تصویر می کشد.

به اعتقاد بهمن نامور مطلق - اسطوره شناس - فردوسی حرف های بسیاری برای گفتن داشت اما ما به حرف های او خوب گوش نکردیم.