آیا طرح های برخورد ضربتی کارساز است؟

مصطفی واحدی، بازپرس دادسرای تهران، معتقد است اجرای طرح های ضربتی بدون شفاف سازی برای جامعه هدف و آحاد مردم و بدون رعایت حقوق شهروندی متهمان در درازمدت تأثیری در کاهش جرایم نخواهد داشت.

روزنامه ایران نوشت: دست های گره خورده به دستبند فلزی و چشم های شطرنجی، تصویر غالب پخش شده در رسانه ها بعد از اجرای طرح های ضربتی نیروی انتظامی برای بازداشت بزهکاران است.

مردانی که دست ها را جلوی صورت شان می گیرند و با ابراز تأسف از کارهای خلاف قانون خود از هر چه کرده و نکرده اند، ابراز پشیمانی می کنند.

میزهایی با روکش سفید پر از چاقو و اسلحه و مواد مخدر هم سوغات این طرح هاست برای نمایش به مردمی که شاید کمی خیال شان از بابت حضور گروه های بزهکار در محلات راحت شود.

اغلب پس از دیدن این صحنه ها از خود می پرسیم واقعاً این بزهکاران پشیمان هستند؟ واقعاً کسی که تا همین چند دقیقه پیش از بازداشت در حال خلاف بوده می تواند به این سرعت پشیمان شده باشد؟ آیا تاکنون بازداشت های ضربتی تأثیر پایداری در کاهش بزه اجتماعی در کشور داشته است؟ اوباشگری و بزه های اجتماعی بحثی قدیمی در تهران به ظاهر مدرن است.

سال هاست که در فیلم ها و سریال ها و حتی در کف خیابان هم می توان صحنه هایی از تعقیب و گریز بین نیروهای انتظامی و خلافکاران را دید.