غفلت از زاغه های دستکند «ترخین آباد»

به روستا که نزدیک می شوی دلبری های طبیعت این تکه بهشت زمینی زیر چتر آسمان آبی خدا سحرت می کندT هر رنگ فصل آن حکایتی دارد و هر سال گذشته آن داستانی.

- اینجا دلت می خواهد در این زیبایی وصف نشدنی پا به پای کودکان روستا کودک شوی، بدون هیچ خجالتی کفش هایت را از پا به درکرده و در کوچه باغ های روستا تا دلت می خواهد بدوی.

بر شاخه درختان چنار بیاویزی و تاب بخوری و سرخوش از عطر بوی نان و گرده تازه از تنور درآمده زن همسایه هوای زندگی جاری در این بهشت را با تمام وجودت نفس بکشی.

به مهمانی درخت کهنسال 400 ساله گردوی روستا بروی و شعرهای کودکیت را برایش دوره کنی و با زمزمه شعرهایت، قصه این تک درخت پرقدمت را از رهگذرانی که به زیر چتر سایه سخاوتش رفتند و آمدند، بشنوی.

کاشانه های کاهگلی و سنگی با گل پیچک های پیچیده به حفاظ پنجره های چوبی را تا جایی که دلت می خواهد تماشا کنی و در دل تابستان بر بام خانه خشتی روستا سبد سبد ستاره بچینی و به گیسوان شب تا صبحگاهان سنجاق کنی.

اینجا در این نقطه از زمین حال دلت عجیب کوک می شود، اصلاً کودکی می شوی پرشیطنت و پرتب و تاب از هیاهو که همبازی شدن با شاپرک ها در میان دشت و دمن، یک دل سیر چرت زدن بر زیر درخت سیب، آهنگ نی لبک چوپان گله، نوازش عطر نسیم صبحگاهان، عطر پونه و سیب سرخ باغ روستا را با هیچ چیز دنیا عوض نمی کند.