آیا ارگ بازسازی شده بم همان ارگی است که فرو ریخت؟

نقش ایتالیایی ها و آلمانی ها در بازسازی ارگ بیشتر از فرانسوی ها بود.

ژاپنی ها بیشتر در بخش تجهیز کارگاه فعال بودند.

بسیاری از تجهیزات لازم برای بازسازی ارگ را آنها خریداری و به ایران منتقل کردند.

- بم در روز 5 دی سال 82 ساعت پنج صبح لرزید.

قد نخل های بم در سوگ 30 هزار بمی خمید.

ارگ بم از غصه فرو ریخت.

فروریختن و ویرانی، بخشی از تاریخ یک اثر تاریخی است! مرمتگران، تاریخ را بازسازی نمی کنند.

اگر زخمش کاری نباشد؛ مرمت می شود.

زخم کاری اما بخشی از تاریخ اثر است؛ بر پیشانی تاریخش می ماند.

ارگ بم اما نماد زندگی در باغ شهر بم بود.

شهر سوگوار بود.

تن ترد چلچله بود که آن روز پای نخل ها خاک می شد.

پیکر دلدار بود که لای پتو از زیر خاک بیرون می آمد.

آن صبح که از در و پنجره ضجه مرگ می آمد! تاریخ شهر به پریشانی روزی بود که شاه قاجار به خونخواهی ارگ آمده بود.

غم و خشت و تگرگ می بارید.

شهر باید دوباره بلند می شد.

پس مرمتگران قانون شان را شکستند.

ارگ باید دوباره بارو و حصار می کشید.

یونسکو هم شش ماه بعد از آن صبح تلخ، ارگ بم با منظر فرهنگی اش را در فهرست جهانی یونسکو ثبت کرد.

منظر فرهنگی ارگ بم یعنی بر بلندای ارگ بایستی و چشم بگردانی به چهار افقش.

تا جایی که چشم کار می کند؛ ارگ بم می شد و منظر فرهنگی اش.