سریال جدال با کرونا؛ این قسمت، ایستگاه آخر

اینجا از در و دیوار غم می بارد، صدای جیغ، گریه و فریاد از گوشه و کنار به گوش می رسد.

به هر طرف نگاه می کنی چشمان اشکباری مردان و زنانی را می بینی که داغدار عزیزانشان شدند، - اما به دلیل شرایط کرونایی اجازه ورود به فضای داخل آرامستان را ندارند و پشت دیوار و نرده های آرامستان با چهره های ماتم زده اشک می ریزند و بی تابی می کنند چراکه کرونا جان عزیزترینشان را گرفته است.

طبق دستورالعمل های بهداشتی دو الی چهار نفر از خانواده متوفیان می توانند جهت انجام امور اداری و تحویل جنازه برای دفن وارد آرامستان شوند.

اینجا ایستگاه پایانی است، اما در رسیدن به این ایستگاه برای قربانیان کرونایی زمان کمتری باید پیموده شود، چرا که این روزها مرگ از رگ گردن هم به ما نزدیک تر شده است.

وارد آرامستان که می شوی صدای بلند لااله الا الله به گوش می رسد، ذکر آرامش بخشی که با صدای ضجه در هم پیچیده می شود.

خیلی خبری از جمعیت نیست و متاسفانه جانباختگان کرونایی این روزها غریبانه تشییع و تدفین می شوند و به جز چند نفر کسی نیست که زیر تابوت شان را بگیرد.

حتی برای نماز خواندن هم با فاصله زیادی از میت برایشان نماز می خوانند و شرایط تدفین آنان نسبت به سایر اموات متفاوت است.