روزهای سیاه تر را رقم نزنیم...

خبر از شهرهای مختلف می آید؛ برخی شهرستان ها تخت های بیمارستان هایشان پر شده است، برخی شهرها نیروی درمانی به نسبت بیماران کم دارند؛ تجهیزات کم می آید؛ - برای بیماران غیر کرونا جایی نیست و بلاتکلیف هستند، عزیزانمان را از دست می دهیم.

خبر درگذشت کادر درمانی ذره ای وجدان برخی را آزار نمی دهد.

این روزها بس که خبر تلخ مخابره کردیم و خواندیم، همه غمگین و خسته ایم.

مدارس باز هستند ، در حالی که بسیاری از مشکلات همچنان در مدارس دیده می شوند؛ حتی برخی مدارس به دلیل ابتلاء دانش آموزان یا معلمان تعطیل شده اما گو اینکه باید نوشدارو را بعد از مرگ سهراب بنوشیم؛ تجمع ها گزینشی به بهانه کرونا لغو می شوند، انگار ویروس کرونا دستور می گیرد که به کدام تجمع نفوذ کند و به کدام نکند! راه ها باز هستند و برخورد درست صورت نمی گیرد؛ از طرفی صاحبان اصناف و مشاغل برای گرفتن یک وام با کلی مشکل رو به رو هستند، یکی می گفت بانکِ عاملی برای دادن وام تسهیلات کرونا به او گفته سند بیاور ؛ وام گیرنده هم به مسئول بانک جواب داده بود من اگر خانه می داشتم وام 6 میلیونی می خواستم چه کار؟ متاسفانه مسئولان در برخی از شهرها همچنان بازدید و نشست می گذارند و گاه ناهار و شامی هم می دهند! سبک ماسک زدن بعضی از مسئولان هم در مراسم، خود جای حرف دارد؛ به مردم می گویند ماسک باید چ