کوچه نِشین ها

اغلب زنان محله خارآب با هم یک قرار نانوشته دارند: «عصر، دم در» - ایسنا/اصفهان اغلب زنان محله خارآب با هم یک قرار نانوشته دارند: عصر، دم در خیلی قبل تر از آنکه کرونا، اعتماد همه را به مکان های عمومی به شکی توأم با بدبینی بدل کند، به وقت عصر، مو سفیدانِ طالخونچه (طالقان جی، شهری از توابع اصفهان) درِ خانه هایشان را باز می کردند و کوچه می شد مجلس شورای همسایگی.

حالا دیگر جوان ترها هم اهلیِ این سبک زندگی شده اند و ترجیح می دهند فرش اوقات فراغتشان را نه در پارک، بلکه یک متر آن طرف تر از درِ خانه هایشان پهن کنند.

ازآنجاکه این کوچه نشینیِ جوانانه در محله خاراب که پر از خانه های تازه ساز مسکن مهر است، بیشتر به چشم می خورد و مشتاقم بدانم چه حرف هایی بینشان رد و بدل می شود، تا عصر صبر می کنم و بعد با یک چادر رنگی می زنم به دل کوچه.

مریم که از دار دنیا 32 سال سن و سه بچه قد و نیم قد دارد را همه می شناسند.

او پایه ثابت این کوچه نشینی هاست.

صبح تا ظهر همه کارهای خانه را انجام می دهد و سهم کوچکی از عصر را برای خودش برمی دارد تا پشت در خانه بنشیند و هم صحبت همسایه ها شود.

اما وقتی می پرسم چرا کوچه نشین شده ای، می گوید: به خاطر بچه ها.

خانه را روی سرشان می گذارند.