آبادان و خرمشهر را بدهیم به صدام، بعداً پس می گیریم!

در چهارمین روز جنگ تحمیلی، وضعیت روی زمین وخیم تر شده بود؛ پشت سرهم خبرهایی از سقوط شهرها و کشتار و بی رحمی ارتش بعثی به گوش می رسید.

در این وضعیت، - هفته نفسگیر هجوم گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: توان ارتش ایران در آن روزها کم بود و توان نیروی زمینی کمتر.

نیروهایی که برای نبرد به مرزها اعزام می شدند در حد لشکر نبودند؛ در حد گردان و گروهان بودند.

زودتر از همه تکاوران ارتش در گروه های کوچک برای دفاع رفته بودند و مدافعان شهرها را فرماندهی می کردند.

روز سوم مهر دشمن به دروازه های خرمشهر رسیده بود.

نیروی هوایی که در نخستین روزهای جنگ با حمله به مراکز نظامی مهم عراق خوش درخشیده بود با همه توانش باید در جبهه ای می جنگید با وسعت هزاران کیلومتر مربع در داخل و خارج ایران.

نیروی دریایی هم در خلیج فارس درگیر حمله هوایی میگ های عراقی بود.

در این میان ایران یک مشکل بزرگ داشت.

بنی صدر رییس جمهور وقت، ایده هایی داشت که عملا ایران و ارتش ایران را برای دفاع خلع سلاح کرده بود.

ساخت کوکتل مولوتف توسط مدافعان شهرها برای مقابله با ارتش بعثی زمین بدهیم، زمان بگیریم! بنی صدر معتقد بود جنگ را باید به روش دیپلماتیک حل کرد! اصلا انگار نه انگار که بعثی ها با تانک و هواپیما و توپ و لشکرهای پیاده و زرهی ریخته اند داخل ایران.