چرا مربع های قرمز؟!

اگر در آن روز جلوی اسم حاج حسین یکتا مربع می کشیدند، امروز کتابی به نام «مربع های قرمز»، دلمان را با خود نمی برد.

- اگر در آن روز جلوی اسم حاج حسین یکتا مربع می کشیدند، امروز کتابی به نام مربع های قرمز ، دلمان را با خود نمی برد.

خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ: چشم باز کردم.

آسمان پر از نور بود.

نیرویی به زمین دوخته بودم.

اختیار پلک هایم را نداشتم.

غیرارادی باز و بسته می شدند.

آن شب، سختی جان دادن را تجربه کردم.

چند دقیقه یکبار از هوش می رفتم.

هر بار به هوش می آمدم آسمانی پز از نور نگاهم را پر می کرد.

هیچ صدایی نمی شنیدم.

با دیدن نورهای چرخان در آسمان خیالم راحت می شد که دیگر تمام شد.

حوری های رنگارنگ رقصان و چرخان به سمتم می آمدند.

چند لحظه بعد حوری دود می کرد و خاموش می شد.

می فهمیدم هنوز در همین دنیا دارم دست وپا می زنم و منورها را با حوری اشتباه گرفته ام.

زمان می شکست.

بین خواب و بیداری شناور بودم.

چشم که باز کردم، درد می خواست قفسه ی سینه ام را بترکاند.

نمی توانستم تحمل کنیم.

دوست داشتم دوباره چشم هایم بسته شود.

حرف های حاج حسین یکتا تمام شدنی نبود.

همه ی آن حرف ها را زینب عرفانیان در کتاب مربع های قرمز جمع کرده است.

وی در قالب صدوبیست ساعت گفتگو و تلاش چند ساله و چهارده بار بازنویسی، کتابش را از حالت یکنواخت خارج کرده است.