احیای سنت دیرینه چهارپایه خوانی در روزهای کرونا

چه کسی می دانست چهارپایه خوانی قرن ها بعد از دوره آل بویه در چنین روزهایی بنا به شرایط کرونایی خاطره بازی هایش در میان حسینیه ها و تکیه های عزاداری اواخر قرن سیزدهم هجری راه پیدا کند؟ - سبب خیری شد تا دوباره یادی از قدیم ها بکنیم.

چه کسی می دانست حول و حوش 800، 900 سال پیش که در دوره آل بویه، چهارپایه خوانی رواج پیدا کرد و در دوره صفویه به اوج خودش رسید، قرن ها بعد در چنین روزهایی بنا به شرایط کرونایی، دوباره بازارش داغ شود و خاطره بازی هایش در میان حسینیه ها و تکیه های عزاداری اواخر قرن چهاردهم هجری راه پیدا کند؟ آن روزها که چهارپایه خوانی باب شد، علتش این بود که روضه خوان بتواند با رفتن روی چهارپایه در میان جمعیت، صدایش رساتر به گوش مستمع برسد و همه او را ببینند.

رفته رفته علم پیشرفت کرد و با آمدن سیستم های صوتی و تصویربرداریِ آنچنانی در برخی هیئت ها، و باندهای متنوع با اسم های عجیب و غریب زلزله و خیلی چیزهای دیگر، سنت دلسوز چهارپایه خوانی از رونق افتاد.

با وارد شدن دستاوردهای علمی و فناورانه این بشر دو پا به آیین عزاداری، جدا از تمام مزیت هایی که داشت، باعث شد که زیاده روی برخی هیئت ها، بازار رقابتی بین شان به راه بیندازد و هر کدام که در این دسته های رقابتی قرار می گیرند دغدغه این را داشته باشند که تعداد باندها و سیستم تصویر