مربی تیم ملی کشور در خدمت کارتن خواب ها/ کرونا می رود و مهربانی می ماند

گروه فرهنگی و هنر خبرگزاری دانشجو: روح الله مستوری یکی از جهادگران سلامت شیرازی و مربی تیم ملی راگبی کشورمان است.

وی مدت ها پیش از شیوع کرونا و حرکت روی ریل جهاد سلامت، - یک شب حوالی آرامگاه علی بن حمزه غذا ها را توزیع کردیم و دو ساندویچ دیگر باقی مانده بود.

دو کارتن خواب را دیدم، گفتم غذا می خواهید؟ گفت که خدا خیرت بدهد.

ساندویچ را گرفتند.

یکی از آن ها برگشت سمت آرامگاه علی بن حمزه (ع) و خدا را شکر کرد.

گفت از صبح تا حالا چیزی نخوردم.

به خودم گفتم بیایم سمت آرامگاه آقا علی بن حمزه (ع) شاید فرجی شود.

در حین رفتن دیدم خیلی گرسنه هستند و با ساندویچ سیر نمی شوند.

نان و سالاد الویه ی آماده خریدم و رفتم سراغ شان.

گفت الهی شکر، هنوز مردانگی نمرده است.

کارتن خواب ها به من انگیزه می دهند در اوضاع کرونا با تعدادی از دوستان شبانه روز پیگیر تهیه غذا و ضدعفونی محله ها بودیم.

هر کاری که می توانستیم برای کمک به خلق خدا انجام می دادیم، حتی جارو کردن.

انجام این هیچکدام از این کار ها ننگ نیست.

در طول این مدت هیچ وقت زودتر از ساعت پنج صبح به خانه نیامدم.

چند سال است که مربی ورزش هستم؛ چه راگبی، چه رشته های دیگر.

ولی این قدری که رساندن غذا به کارتن خواب ها برای من لذت دارد، ورزش ندارد.