روایت همدلی پینه دوز مهربان در روزگار نه چندان خوش

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از ایلام، آقای نیری یکی از کفاشانی است که 39 سال در کوچه تنگ و خلوت برای چرخاندن زندگی اش کفاشی می کند، اما این کفاش خوش قلب با دیگر کفاش ها مقداری متفاوت است، گرچه او شاید وضع مالی مناسبی نداشته باشد اما هوای نیازمندان شهرش را دارد.

نگاهش خسته بود با خودش دعایی می کرد که بوی بهشت از زمزمه های نیایشش پدیدار بود، با دستان پینه بسته و سیاه رنگ واکسی اش لوازم ساده کار خود را در گوشه دیوار پهن کرده بود تنهایی اش در کنار دیوارها دیدنی بود.

هوای گرم صبح روزهای خرداد آزارش می داد، از دور که به او خیره شده بودم به بهانه خریدن نخ برای کفش هایم با عمو کفاش مهربان هم صحبت شدم.

عمو کفاش شهر سرابله که هر روز صبح ساعت 9 در کوچه های باریک و خلوت پاساژ شهرداری سرابله جعبه پر از امید خود را کنج دیوارها می گذارد و با زمزمه یا علی کارش را شروع می کند.

کسی است که هوای نیازمندان شهرش را دارد قدم های رهگذران از پیر و جوان حتی کودکان مهربانی او را دیده اند.

این کفاش مهربان در گفت وگویی صمیمی به من گفت: پشت و ستون فقراتم به شدت درد دارد.

با این که خودش درد داشت ولی مردانگی و معرفتش به بی بضاعت ها گویای همه چیز زندگی اش بود.

نیری هم صحبتی را با من ادامه داد و افزود: از همان اول که وارد زندگی شدم سختی کشیدم، سختی از جنس درد، دردی که الا�