روایتی ساده از «قصیده گاو سفید» بدون سلبریتی

مخاطب سینما خصوصا بیننده عام، چشمش روی پرده به دو جاست؛ یکی قصه خوب و دیگری متأسفانه لزوما بازیگر و یکسری سلبریتی هایی که همیشه هم بار اضافی به فیلم تزریق نمی کنند.

- هرچند هستند فیلم های خرد و کوچکی که از قضا حسابی هم می توانند جذب مخاطب کنند و این را بهتاش صناعی ها در احتمال باران اسیدی یعنی در اولین تجربه سینمایی خود نشان داد.

در فیلم تازه اش یعنی قصیده گاو سفید همین رویه را دنبال می کند؛ داستانی کوچک و مخاطب پسند را در لوای فرمی خیلی ساده و حتی هنری بکار می گیرد که حتی همین سادگی اش توی ذوق نمی زند و با کمی حوصله، می شود فیلمش را دید و دوست داشت.

البته این در و دیوار زدن ها و نقد های بی خودی و بشدت شعاری به کلیشه های مذهبی، هر فیلمی را مضمحل می کند که رگه هایی از این ماجرا در قصیده گاو سفید دیده می شود خصوصا صحنه ای که درحد تابوشکنی و حجاب از سر برداشتن و این ها می رود؛ درحالیکه واقعا سینمایی به این سادگی درحد این ادعا ها نیست!بهتاش صناعی ها و مریم مقدم مشخصا این جنس سینمای نقلی قصه گو را شناخته اند و پیگیر ظواهر کارشان نمی شوند، ولی نباید ریتم سینمایی ازدستشان دربرود.

بالاخره این فیلم نیاز به مخاطب سینما دارد و نه فیلمی حوصله بر با سکانس های چنددقیقه ای حتی اگر واقعا فیلمنامه ای با قصه خوب و حسابی داشته باشد.