غرق شدن شیرین در دریای اربعین

سخت بود ولی تجربه این سفر ورای آن همه سفرهایی بود که تاکنون داشت دنیایی را دید که تا به حال حرفش را شنید، آدم هایی دلداده و عاشق از التماس شان برای گرفتن غذا از دست شان تا خدمت بی ریا و برداشتن باری از دوش شان! چیزی که هیچ جای دنیا نه دیده بود و نه شنیده بود .

- خبرگزاری فارس مازندران؛ سرویس فرهنگی ـ محدثه عباسی اینجا موکب رسانه ای فجر؛ مسیر دلدادگی و چند کیلومتری کربلاست؛ بیش از هزار و 400 سال از اسارت امام حسین و اهل بیتش می گذرد و اربعین رمز عاشقانی شده است که با نوای لبیک یا حسین گرد هم می آیند.

تک تک جمعیت میلیونی که به این سرزمین آمدند؛ معتقدند دعوت شدن شان به این قطعه از زمین و سرزمین  اتفاقی نبود و پای دعوت نامه شان امضایی بود به اعتبار همان هزار و 400 سال  .

روایت شیرین و غرق شدنش در دریای اربعین جز آن دسته از ماجراهایی است که نمی توان از آن گذشت و گفت: دعوت شدن اتفاقی بود.

با این زائر جوان در موکب خدام الحسین محل استقرار بانوان خادم آشنا شدیم؛ حس و حالش با دیگر بانوانی که در این موکب مستقر بودند متفاوت بود، یاد این بیت شعر از وحشی بافقی افتادم: (به سودای تو مشغولم زغوغای جهان فارغ)  بهت زده بود و مدام خودش را سرزنش می کرد، چرا با اینکه اهل سفر بود، هیچ گاه کنجکاو نشد و اشتیاقی برای راهی شدن به این سفر نداشت.