یکصدمین �عصرانه ادبی� فارس/7 شعر سیاسی احمد بابایی در �عصرانه ادبی فارس� + فیلم

احمد بابایی از شعرای کشور در یکصدمین �عصرانه ادبی فارس� شعری برای حاضرینم قرائت کرد.

- دوباره ابر سیاهی زلال می بینم به دوش هر افقی یک بلال می بینم شکسته زهر هوا را مناره ای دم عصر شده به روضه مقتل، اشاره ای دم عصر چه گُرده ها که به حق، راه راه می بینم به پای لب، سرِ خالی سیاه می بینم سپیده ای که به خاک سیاه جان باشد بلال ماذنه ی آخرالزّمان باشد به خون نشسته دلم خسته و شکسته دلم به جون عصر خمینی، دخیل بسته دلم به جون عصر خمینی، گواه یعنی زخم حسین.

عطر غلام سیاه.

یعنی زخم *** به خون نشسته دلم.

حق دهید آه کشد همیشه آخر روضه به قتلگاه کشد به جون عصر خمینی قسم که دست خدا همیشه خال لب یار را سیاه کشد عجیب نیست که شمری دوباره در گودال عمامه از سر یک شیخ بی گناه کشد عجیب نیست که چلپاسه ی سعودی ها تقاص شمس عجم را ز قوم ماه کشد دوباره خولی صهیون به غارت آمده است که معجر از سر یک مشت بی پناه کشد *** خورَد به آینه ها سنگ خاره ای دم عصر نمانده دست حرم، راه چاره ای دم عصر به زیر نعل رود جسم پاره ای دم عصر ز گوش کنده شود گوشواره ای دم عصر *** به نیجریّه تف قتلگاه پیچیده است دوباره عطر غلام سیاه پیچیده است به شش ذبیحش اگر ضجّه ایم، اگر آهیم قیام ماست به پشت مقام ابراهیم همین که شش سپرِ جونِ ما شهید شده است قسم به شیهه ی شمشیر، روسپی�